پرفروش ترین‌ ها

اطلاعات

فراهم کننده‌ها

شطرنج بازان از این امر آگاه هستند که تنگی وقت در مجموع برموثر بودن فعالیت آنها اثر منفی میگذارد، در نتیجه به شیوه های گوناگونی برای پیشگیری از تنگی وقت می اندیشند.بازیکنان بسیاری ذخیره مدت معینی را برای موارد پیش بینی نشده مفید می دانند. اشپیلمان توصیه کرد برای حرکت آخر دست کم 5 دقیقه زمان بگذارید. او نوشت :

" شلشتر که هرگز به تنگی وقت دچار نمی شد، از این قاعده پیروی و برای حرکت آخر 5 ذقیقه ذخیره می کرد... من این شیوه را از او یاد گرفتم و نتیجه خوبش را می توانم نشان بدهم.در هر صوت به تاخیر انداختن مسئله تادقیقه آخر یاحتی ثانیه های آخر بسیار مخاطره آمیز است."

این یک شیوه ی پپیشگیری قابل تصوری است با وجود این، بازیکن نباید از آن بی چون و چرا پیروی کند. اغلب وضعیتی پیش می آید که مناسب تر است ذخیره زمانی زودتر استفاده شود.

فیشر در رقابت های 70-1968معمولاً زمان 15 الی 20 دقیقه ای را ذخیره می کرد. با وجود این، در رویارویی قهرمانای جهان 1972 این شیوه را حفظ نکرد.

گاهی به وسیله ی کنترل بینابینی با تنگی وقت مقابله می شود. در این روش بازیکن استفاده زمان برای تعداد معینی از حرکات را از پیش برنامه ریزی می کند، مثلا 15 دقیقه برای 10 حرکت اول و 45 دقیقه ای برای 10 حرکت بعدی. اگر چه این شیوه احساس مسئولیت بازیکن را در استفاده از زمان افزایش می دهد اما این امر می تواند به سرعت به شیوه ی انعطاف پذیری در آید چون اغلب غیر ممکن است که از پیش ، زمان مشکلات بزرگی را که باید از پیش رو برداشتپیش بینی کرد.

همچنین بازیکن می تواند سعی کند با فکر کردن در زمان حریف در مصرف زمان خود صرفه جویی کند. یکی از هوادارن این شیوه باتوینیک بود. با وجود این، تعمق شدید در زمان حریف بسیار خسته کننده است. آن گونه که مشاهده شد اغلب بازیکن کشش آن را ندارد. از این شیوه اغلب به طور مقطعی استفاده می شود و آن هم در لحظات مهم بازی .

باید اضافه کرد که فکر کردن در زمان حریف اغلب فایده ای را در بر ندارد، چرا که به طور اجتناب ناپذیر ممکن است شاخه های زیادی را بررسی کنیم که حریف اصلاَ در پی آنها نباشد.

گاهی در شروع بازی حرکات سریعتر انجام می شود تا از تنگی وقت ممانعت شود. از این شیوه پولوگایفسکی ، سوئتین و سوشنیکوف استفاده می کنند.اما در اینجا این خطر وجود دارد  که تند بازی کردن در شروع بازی به وسط بازی سرایت کند. افزون بر آن برای استفاده از این شیوه باید شناخت کاملی از شروع بازی داشت.

در پایان از شیوه های کاهش هیجان استفاده می شود. جوهر این روش این است  که بازیکن به محض اینکه احساس کرد دارد دچار تنگی وقت می شود آگاهانه از تنش در صحنه بکاهد. با این کار، یعنی ساده تر کردن وضعیت، اغلب برتری خود را از دست می دهد. این شیوه را نزد پطروسیان، اسمیسلوف و پورتیش می توان دید.

هر یک از این شیوه ها مزایا و معایب خود را دارد و برای همه نمی توان یک نسخه واحد پیچید.انتخاب شیوه به تمایلات شخصی بازیکن و ویژگی های عینی جریان بازی بستگی دارد.

بسیاری از دوستداران شطرنج عقیده دارند که کسب مهارت از طریق بازی سریع ابزار مفیدی برای پیشگیری از تنگی وقت است. به دلیل اینکه در بازی سریع بازیکن باید سریع فکر تنگی وقت در بازی متعارف لزوماَ همیشه رابطه مستقیمی وجود ندارد.

در واقع گرچه محتوای روان شناختی تنگی وقت با بازی سریع شباهتهایی دارد اما اینها پدیده هایی نیستند که کاملا با یکدیگر تطابق داشته باشند. مهمترین تفاوت در این امر مستتر است که در تنگی وقت در بازی متعارف، بازی  در سطح بالایی از جریان تکاملی قرار دارد و بر تصاویر ثابت استوار است. چارچوب وضعیت قبل از بروز تنگی وقت شکل گرفته است و طرحهایی دنبال می شوند  که در آینده نیز روند تفکر بازیکن را تحت تاثیر خواهند داشت.

برعکس در بازی سریع بیشتر وضعیت تصادفی بروز می کند. تصاویر ثابت کمترین نقش را دارند. از این رو تصمیمات گرفته شده در بازی ((برق آسا)) عمدتاَ سطحی هستند وعلاوه براین ممکن است استفاده بیش از حد از بازی سریع هنگامی که بازیکن در بازی متعارف دچار تنگی وقت معلوم می شود اعمال واکنشی و احساسی را باعث شود.

 از آن گذشته بازی سریع از نظر تنش فعالیت ذهنی و مسائل عمیق احساسی با تنگی وقت تفاوت دارد. نتایج بازی سریع اغلب برای بازیکن اهمیت بازی در مسابقات قهرمانی و رویارویی را ندارد.

اینها دلایلی هستند که چرا بازی سریع نمی توانند مناسبترین وسیله برای جلوگیری از تنگی وقت در بازی متعارف باشد. نقش مثبت بازی سریع- همان گونه که قبلاَ عنوان شد- قبلی را ندارد.در این شرایط (( بازی برق آسا)) مهارت محاسباتی و ظرایف تکنیکی را تجدید مکی کند  و قوام می بخشد.

بازیکن می تواند و باید با تنگی وقت مقابله کند. اما باید حتماً توجه داشت که کنار آمدن با تنگی وقت به عادات تفکر و ویژگیهای شخصیت مربوط می شود. به این علت غلبه بر عوارض شخصیت و نیروی اراده احراز می شود. ما معتقدیم که مهمترین شرط برای تنظیم معقول زمان تفکر، توسعه اقتصادی و صرفه جویانه تفکر است. بازیکن باید هنگام تجزیه و تحلیل هر وضعیت سعی کند در صورت امکان اقتصادی ترین شیوه را (در رابطه با شمار مهره های درگیر و زمانت لازم برای تجدید آرایش آنها) بیابد.

تنگی وقت یک مانع جدی اما برطرف شدنی در راه  شکوفایی بازیکن است.آلخین نوشت :

تجربه نشان داده است که به وسیله ی انتقاد از خود می توان از تنگی وقت اجتناب کرد و مانع بروز آن شد.

سایر مطالب پیشنهادی :