صفحه و مهره شطرنج فدارسیونی استاندارد مسابقات شهریار کد A بسیار خوش دست،...
شطرنج فدراسیونی مسابقات کیان مدل کیف دار با صفحه شطرنج 45 * 45 و مهره...
صفحه و مهره شطرنج فدارسیونی مسابقات کیان مدل کیف دار جدید با صفحه شطرنج...
ساعت شطرنج Leap مدل «PQ9907»بهترین انتخاب برای استفاده در منزل و...
نویسنده: Sergey Ivashchenko مترجم: ابوالقاسم نجیب ناشر: فرزین سال...
نویسنده : Karsten Muller مترجم: محمد خیر خواه ثایت قدم ناشر: شباهنگ سال...
نويسنده: John Nunn مترجم: احسان محمد اسماعیل ناشر: شباهنگ سال انتشار:...
نویسنده:Maizelis Ilia Levovie مترجم: رضا رضایی سال انتشار: 1402 ناشر:...
نویسنده: Mauricio Flores Rios مترجم: محمد خیرخواه ثابت قدم سال انتشار:...
نویسنده: Murray Chandler, Helen Milligan مترجم: خشایار بهاری ناشر:...
نویسنده: Murray Chandler مترجم: اعظم اعتماد ناشر: شباهنگ سال انتشار:...
شطرنج، این "بازی شاهان" و "جنگ ذهنها"، فراتر از یک سرگرمی، آیینه تمامنمای فرهنگ، دانش و خرد ملتها در طول تاریخ بوده است. برای علاقهمندان به شطرنج در ایران، دانستن ریشهها و چگونگی ورود این بازی فکری به سرزمینمان از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این مقاله جامع، به کاوش در تاریخچه شطرنج در ایران میپردازیم و از افسانهها تا واقعیتهای تاریخی را برای شما روشن خواهیم کرد.
اغلب مورخان و پژوهشگران تاریخ شطرنج بر این باورند که خاستگاه این بازی کهن، سرزمین هند است. در حدود سده ششم میلادی، بازیای به نام "چاتورانگا" (Chaturanga) در شمال غربی هند شکل گرفت. "چاتورانگا" به معنای "چهار بخش" یا "چهار عنصر ارتش" بود که شامل پیادهنظام (سرباز)، سوارهنظام (اسب)، فیل و ارابه (رخ) میشد. این بازی نمادی از میدان نبرد و استراتژیهای نظامی بود و از همان ابتدا بر پایه هوش و تفکر استراتژیک بنا نهاده شد.
داستان ورود شطرنج به ایران، روایتی جذاب و پررمز و راز است که با نام "انوشیروان دادگر"، خسرو اول ساسانی (حکومت: ۵۳۱–۵۷۹ میلادی) گره خورده است. بر اساس روایتهای تاریخی و ادبی، از جمله شاهنامه فردوسی و متون پهلوی، این بازی در دوران ساسانیان و از طریق هندوستان وارد ایران شد.
فرستادهای از دربار هند، به همراه هدایایی گرانبها، بازی "چاتورانگا" را به دربار انوشیروان آورد. این بازی نه تنها یک هدیه، بلکه چالشی برای خردمندان و دانایان ایرانی بود. شاه هند با ارسال این بازی بیکلام و پیچیده، در واقع هوش و درایت ایرانیان را به محک میگذاشت. هدف او این بود که اگر ایرانیان نتوانند راز این بازی را کشف کنند، برتری خرد هندی بر ایرانی را به اثبات برساند.
در این میان، "بزرگمهر بَختَگان"، وزیر خردمند و نامدار انوشیروان، نقشی محوری ایفا کرد. پس از آنکه هیچ یک از موبدان و دانایان دربار نتوانستند راز چیدمان و حرکت مهرههای این بازی عجیب را دریابند، بزرگمهر با تیزبینی و هوش بیبدیل خود، پس از تأملی عمیق، به فلسفه و قواعد "چاتورانگا" پی برد. او این بازی را نمایشی از میدان جنگ و سیر حوادث زندگی تشخیص داد.
پاسخ بزرگمهر تنها به رمزگشایی شطرنج ختم نشد. در روایتی خیرهکننده، او در مقابل، بازی "نرد" را ابداع کرد و برای شاه هند فرستاد. نرد، بر خلاف شطرنج که نمادی از جبر و تدبیر بود، نشاندهنده اقبال و سرنوشت تلقی میشد. این اقدام بزرگمهر، نه تنها برتری خرد ایرانی را به اثبات رساند، بلکه خود بازی نرد را نیز به میراث ماندگار فرهنگی ایران تبدیل کرد.
شطرنج پس از ورود به ایران و سازگاری با فرهنگ و زبان فارسی میانه، با نام "چترنگ" شناخته شد. نام مهرهها نیز تغییر یافت و با اصطلاحات ایرانی مانند "شاه"، "فرزین" (وزیر)، "رخ" (ارابه)، "فیل" و "اسب" شناخته شدند.
پس از حمله اعراب به ایران و گسترش اسلام، "چترنگ" نیز مانند بسیاری از واژگان دیگر فارسی، دستخوش تغییر شد. به دلیل نبود حروف "چ" و "گ" در الفبای عربی، نام "چترنگ" به "شطرنج" تغییر یافت. این بازی با همین نام "شطرنج" به سرعت در سراسر جهان اسلام گسترش پیدا کرد و از محبوبترین بازیهای فکری در دوران خلافت عباسی شد. شطرنجبازان حرفهای و ماهری در این دوره ظهور کردند که نام برخی از آنها مانند "ابونعم" و "جابر کوفی" در تاریخ شطرنج ثبت شده است.
از طریق جهان اسلام، شطرنج به اروپا نیز راه یافت. ابتدا به اسپانیا (که در آن زمان تحت حاکمیت مسلمانان بود) و سپس به سایر نقاط قاره سبز رسید. در قرون وسطی، شطرنج همچنان بازی خواص و اشراف بود و در اروپا نیز تکامل یافت. در سده ۱۵ میلادی، قوانین شطرنج دچار تغییرات اساسی شد که مهرههایی مانند وزیر و فیل قدرت بیشتری یافتند و بازی به شکل امروزی خود نزدیکتر شد. در قرن نوزدهم قوانین جهانی شطرنج استانداردسازی شد و در قرن بیستم فدراسیون جهانی شطرنج (فیده) تأسیس گردید.
شطرنج نه تنها به عنوان یک بازی، بلکه به عنوان نمادی از هوشمندی، برنامهریزی و استراتژی در ادبیات و فرهنگ ایرانی جایگاه ویژهای یافت. از شاهنامه فردوسی گرفته تا متون پهلوی و اشعار شاعران بزرگ، اشارات فراوانی به شطرنج و اهمیت آن در تربیت فکری و ذهنی دیده میشود. این بازی در ایران همواره محترم شمرده شده و به عنوان ابزاری برای تقویت قدرت تحلیل و تصمیمگیری مورد ستایش قرار گرفته است.
امروزه نیز ایران یکی از کشورهای فعال در عرصه شطرنج جهانی است و قهرمانان و استعدادهای درخشانی را به این رشته معرفی کرده است. "آچمز استور" نیز با هدف ترویج و توسعه این بازی فکری اصیل، همواره در کنار جامعه شطرنجبازان ایران بوده و خواهد بود.
سایر مطالب پیشنهادی :